Δρ. Αναστάσιος Ν. Σπαντιδέας

Εναλλακτικές θεραπείες. Τι πρέπει να γνωρίζουμε

• By Tassos Spandideas
• 25 March, 2014
• Comments Off on Εναλλακτικές θεραπείες. Τι πρέπει να γνωρίζουμε

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα άτομα αναζητούν λύσεις στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν σε εναλλακτικές, άπό αυτές της κλασικής ιατρικής. μεθόδους. Οι λόγοι είναι πολλοί με τον κυριότερο να είναι η μη λύση των προβλημάτων τους από τη κλασική ιατρική ή η πεποίθηση πολλών ασθενών ότι οι εναλλακτικές θεραπείες είναι πιο ακίνδυνες. Το σημαντικότερο ρόλο στην αποτελεσματικότητα οποιασδήποτε θεραπευτικής μεθόδου και αν ακολουθηθεί παίζουν 2 παράγοντες. Ο πρώτος είναι η σχέση επαφής και εμπιστοσύνης που θα αναπτυχθεί μεταξύ του θεραπευτού και του ασθενή και ο δεύτερος η πίστη του ασθενή στην θεραπευτική μέθοδο που θα του υποδείξει ο θεραπευτής του. Για τον πρώτο παράγοντα όσο πιο ζεστά, ψυχολογικά, αγκαλιάσει ο θεραπευτής τον ασθενή, όσο περισσότερο χρόνο διαθέσει για το πρόβλημά του και όσο περισσότερο ενδιαφέρον δείξει για την περίπτωσή του τόσο πιο άριστα θα είναι τα θεραπευτικά αποτελέσματα. Όσον αφορά τον δεύτερο παράγοντα, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι οποιασδήποτε θεραπευτική μέθοδος και αν ακολουθηθεί κρίβει μέσα της την λεγόμενη εικονική δράση (placebo effect). H εικονική δράση σε πολλές παθήσεις συμβάλλει σε ποσοστό μεγαλύτερο του  50% στην αποτελεσματικότητα μιας θεραπευτικής αγωγής. Στην περίπτωση π.χ της ημικρανίας το 50% περίπου του θεραπευτικού αποτελέσματος οφείλεται στα φάρμακα που χορηγούμε και το άλλο 50% στην εικονική δράση του φαρμάκου. Αυτό σημαίνει ότι αν σε 100 ασθενείς με ημικρανία χορηγήσουμε ένα εικονικό φάρμακο (ένα χάπι που να μην περιέχει καμία δραστική ουσία αλλά μόνο αλεύρι) τότε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που κειμένεται από 30% – 50% θα απαλλαγεί από την ημικρανία του και θα γίνει καλά.

Εκτός των δύο ανωτέρω παραγόντων η αποτελεσματικότηατα μιας εικονικής θεραπείας σχετίζεται άμεσα και με την προσωπικότητα και τον ψυχισμό του ασθενούς. Γι΄αυτό άλλωστε και η ιδια θεραπεία εφαρμοζόμενη από τον ίδιο θεραπευτή για την ίδια πάθηση δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα σε όλους τους αρρώστους.

Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές, θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονται σήμερα στην πράξη με τις πιο γνωστές να είναι η Ομοιπαθητική, ο Βελονισμός, η Ρεφλεξιολογία, η Φυτοθεραπεία, Αρωματοθεραπεία, το Ρέϊκι. Αυτά που διαφοροποιούν τις εναλλακτικές θεραπείες από την κλασική ιατρική συνοψίζονται στα εξής:

1. Οι περισσότερες από τις εναλλακτικές μεθόδους ασχολούνται μόνο με τη θεραπεία και όχι με τη διάγνωση. Για τη διάγνωση συνήθως βασίζονται στην κλασική ιατρική. Με άλλα λόγια ο ασθενής πάει στον εναλλακτικό θεραπευτή έχοντας έτοιμη τη διάγνωση που έχει γίνει με την  κλασική ιατρική.

2. Οι εναλλακτικές μέθοδοι δεν ασχολούνται με τις οξείες και απειλιτικές για τη ζωή του αρρώστου παθολογικές καταστάσεις όπως π.χ το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, το οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο, η κρίση άσθματος, η υπογλυκαιμική κρίση, οξείες φλεγμονές όπως η μηνιγγίτιδα κ.ά. Οι εναλλακτικές μέθοδοι  ασχολούνται κυρίως με τα χρόνια νοσήματα στα οποία ο ασθενής έχει ταλαιπωρηθεί χρόνια έχει περάσει από πολλούς γιατρούς έχει δοκιμάσει πολλά φάρμακα και απογοητευμένος αναζητά βοήθεια και σε εναλλακτικές μεθόδους. Στις περιπτώσεις αυτές ο έντονα επηρεασμένος ψυχισμός του αρρώστου είναι πιο επιρεπής στην εικονική δράση της νέας μεθόδου και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καλύτερα από αυτά της κλασικής ιατρικής.

3.  Την κλασική ιατρική την ασκούν ειδικοί επιστήμονες εκπαιδευμένοι και πιστοποιημένοι μέσω πολλαπλών εξετάσεων για την πρακτική της εφαρμογή. Αντίθετα σις ενναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους  με εξαίρεση την Ομοιοπαθητική και το Βελονισμό (και αυτοί όχι στο σύνολό τους)  την υπηρετούν κατ’ εξοχή άτομα τα οποία δεν έχουν ιατρική παιδεία

4.  Η ιατρική βασίζεται στην επιστημονική τεκμηρίωση η οποία ακολουθεί πολύ  αυστηρά κριτήρια προκειμένου να εφαρμόσει οποιαδήποτε νέα θεραπευτική μέθοδο. Αντίθετα οι περισσότερες από τις εναλλακτικές θεραπείες βασίζονται σε προσωπικές παρατηρήσεις ή πολύ μικρές και όχι καλά τεκμηριωμένες μελέτες.

5.  Στην κλασική ιατρική υπάρχει η αυτοκριτική και οι αδυναμίες, τα λάθη, οι αποτυχίες και τα αρνητικά αποτελέσματα δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά ή και ανακοινώνονται σε συνέδρια με στόχο την αποφυγή της επανάληψής τους. Αντίθετα στις εναλλακτικέςν θεραπείες παρουσιάζονται κατ΄εξοχή τα θετικά αποτελέσματα, που αφορούν κυρίως μεμονωμένα άτομα και όχι μεγάλες ομάδες ασθενών,  αποσιωπόντας τις αποτυχίες και τα αρνητικά επεισόδια καλλιεργώντας έτσι την εντύπωση της πανάκειας της μεθόδου.

6.   Η ιατρική γνωρίζει τα όριά της, γνωρίζει δηλ ποιες παθήσεις μπορεί να κάνει καλά ποιες μπορεί απλώς να ανακουφίσει και ιδιαίτερα ποιες δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αντίθετα οι περισσότερες από τις εναλλακτικές μεθόδους ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν τα  Πάντα

7.  Ένα σημαντικό πρόβλημα που υπάρχει μεταξύ των ασθενών που ακολουθουθούν εναλλακτικές θεραπείες και μιας σημαντικής μερίδας γιατρών έιναι ότι αρκετοί ασθενείς αποκρύπτουν από το γιατρό ότι ακολουθούν κάποια εναλλακτική θεραπεία και ότι αρκετοί γιατροί   δυσφορούν ή τοποθετούνται τελείως αρνητικά απέναντι σε οποιδήποτε εναλλακτική μέθοδο. Και οι ασθενείς δεν πρέπει να αποκρύπτουν την εναλλακτική μέθοδο που ακολουθούν διότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λάθος θεραπεία από τον θεράποντα ιατρό τους αλλά και οι γιατροί θα πρέπει να μην απορρίπτουν κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν και το οποίο δεν αποκλείεται να κάνει καλό έστω και μέσω της εικονικής δράσης . Η θέση της Ιπποκρατικής ιατρικής στηρίζεται στο ωφελέειν ή μη βλάπτειν κατά συνέπεια   ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΜΑΣ   χωρίς να τον βλάψει και κυρίως χωρίς να τον μετατρέψει σε αντικείμενο εκμετάλλευσης είναι αποδεκτή και καλό είναι να δοκιμάζεται.