Δρ. Αναστάσιος Ν. Σπαντιδέας

Ημικρανία: πως αντιμετωπίζεται μια κρίση

• By Tassos Spandideas
• 22 March, 2014
• Comments Off on Ημικρανία: πως αντιμετωπίζεται μια κρίση

Η ημικρανία αποτελεί μια από τις πιο βασανιστικές παθήσεις που ταλαιπωρεί εκατομμύρια άτομα σ’ όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα πάσχουν από ημικρανία (το 12% του πληθυσμού σύμφωνα με έρευνά μας). Οι επιπτώσεις της ημικρανίας στη ζωή των πασχόντων είναι πολλαπλές και αφορούν τόσο την επαγγελματική του όσο και την οικογενειακή και κοινωνική του υπόσταση. Σε σοβαρές μορφές ημικρανίας (πολύ έντονες κρίσεις ή μεγάλη συχνότητα κρίσεων) η ποιότητα ζωής των πασχόντων είναι τόσο υποβαθμισμένη ώστε τα άτομα να θεωρούν τον εαυατό τους συχνά ανίκανο να προγραμματίσει οποιαδήποτε δραστηριότητα. Ο βαθμός αναπηρίας που προκαλούν οι σοβαρές μορφές ημικρανίας έχει εκτιμηθεί ότι είναι ανάλογος με αυτόν που προκαλούν οι σοβαρές ενεργείς ψυχώσεις, η άνοια και η τετραπληγία.

Στις ημικρανικές γυναίκες η ημικρανία είναι το συχνότερο, μετά την απόκτηση του ιδανικού βάρους, πρόβλημα που απασχολεί το μυαλό τους (συχνότερο και από την κατάθλιψη, τη χοληστερίνη, τις διαταραχές ύπνου ή τα γαστρεντερικά τους προβλήματα).

Με βάση τα ανωτέρω μια πάθηση που προκαλεί τέτοια σοβαρή αναπηρία απαιτεί άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση τόσο στο επίπεδο των κρίσεών της όσο και στο επίπεδο της πρόληψης.

Οι παράμετροι που εκτιμούν περισσότερο οι ασθενείς  σε κάθε εφαρμοζόμενο θεραπευτικό μέσο είναι                             1. Η αποτελεσματικότητά του                                                                                                                                                                2. Η ταχύτητα έναρξης δράσης του                                                                                                                                                        3. Η διάρκεια δράσης του και                                                                                                                                                                 4. Η ασφάλειά του δηλ η έλλειψη σοβαρών ανεπιθυμήτων ενεργειών.

Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, για την αντιμετώπιση των κρίσεων ημικρανίας, έχουν δοκιμασθεί και άλλες θεραπευτικές αγωγές όπως βελονισμός, ομοιπαθητική, τεχνικές χαλάρωσης κ.ά. πλην όμως και φτωχή τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητάς των έχουν αλλά και όπου έχει επιχειρηθεί σύγκριση με φαρμακευτική αγωγή τα αποτελέσματά τους είναι σαφώς φτωχότερα.

Στην αντιμετώπιση των κρίσεων ημικρανίας υπάρχουν δύο στρατηγικές πο εφαρμόζονται ήτοι:

1. Η κλιμακωτή κατά την οποία αρχικώς χορηγούμε ένα απλό αναλγητικό και στη συνέχεια επί μη αποτελεσματικότητας σαν δεύτερο στάδιο προχωρούμε σε συνδυασμό απλών αναλγητικών. Αν και με αυτά δεν έχουμε αποτέλεσμα τότε σαν τρίτο στάδιο προχωράμε στα ειδικά αντι-ημικρανιακά φάρμακα δηλ στις τριπτάνες.
2. Η διαστρωματοποιημένη κατά την οποία η επιλογή της θεραπευτικής αγωγής γίνεται επί τη βάση της βαρύτητας της κρίσης και του βαθμού αναπηρίας που αυτή προκαλεί. Ετσι επί ελαφρών κρίσεων ξεκινάμε με απλά αναλγητικά ενώ επι σοβαρών κρίσεων ξεκινάμαι κατ΄ευθείαν από τα ειδικά αντι-ημικρανιακά φάρμακα.

Η διαστρωματοποιημένη προσέγγιση των ημικρανικών κρίσεων φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος έναντι της κλιμακωτής μια και τα επιστημονικά δεδομένα δίδουν υπεροχή σ΄ αυτήν  τόσο στην ταχύτητα ανάκαμψης από την αναπηρία που προκαλεί η ημικρανική κρίση όσο και στις προτιμήσεις των ασθενών.